trafi na St. James Square i opowie Westlandowi o wszystkim, czego była świadkiem tamtej

książę. - Przydałaby się wam przymusowa służba w wojsku, ot co!
- Ty... ty oszalałeś!
- Chciałem się przekonać, czy nie stało ci się coś złego. No i przeprosić za moich
i nogi skute kajdanami. Z przerażeniem zdała sobie sprawę, że poznała tajemnicę Michaiła.
utracę.
James skłonił się lekko. Pochlebiało mu, że szef obdarza go zaufaniem. Wziął do ręki arkusz kremowego papieru i szybko przeczytał kilka odręcznie napisanych zdań. Na ułamek sekundy w jego oczach pojawił się wyraz zaskoczenia.
facetów nieźle się bawiła. Dlaczego, do cholery, nikogo nie zaalarmują te odgłosy?
niezauważeni, ale Brighton było spokojnym miastem. Kozacy obserwowali siedzibę
- Dziękuję ci - szepnęła. - Za wszystko. Kiedy Becky rozpakowała rzeczy - rada, że
się nieraz czeka, często więc zarówno zwykli żołnierze, jak i wyższe szarże oddają się tej
- Ach, więc to była pańska zdobycz? Tak też sobie myślałem! Alec obejrzał się
traktacie w Tylży, jawnie obciążając jego cesarską wysokość winą za francuską inwazję i
- Co za hultaj! - burczał pod nosem Westland. Michaił drgnął gwałtownie, lecz Alec
ruszył do przodu. Krystian, niezrażony, dotrzymał mu kroku, wciąż się uśmiechając,

zawdzięczała ten nabytek, to na pewno jemu, moŜna rzec przyjacielowi. Wielu szefów
kształcenie Kary bardzo by się przydały. Siostra jej dostawała wprawdzie stypendium,
drzwi i opuściła szybę. - Powiedz mi lepiej, o czym
- Tym razem nie czeka na mnie powóz - zaśmiała się i ucałowała kuzynkę na pożegnanie.
- Nie wiem. Nigdy nie przyszło mi do głowy, by ją o to spytać. - Arabella spojrzała na nią zaskoczonym wzrokiem.
Nic nie może pokrzyżować jego planów. Aby odsunąć jakiekolwiek podejrzenia, zaproponował ramię Adeli, na-stawiając się na pół godziny przeraźliwej nudy.
- Skąd wiedziałeś, że tu jestem?
pohukiwanie sowy.
- Mhm... - Oriana ponownie przyjrzała się kartce. - Pisze także, że nasza obecność będzie dla niego zaszczytem. Oczywiście musimy pojechać. Biedny Lysander! Jakże nudne muszą być interesy! - Ugryzła delikatnie jabłko i zapytała z udaną nonszalancją: - Czy jego sprawy naprawdę tak źle stoją?
- Z pewnością nie! Jestem o tym przekonana - odparła pani Hastings, a na jej policzkach wykwitły dwie czerwone plamy.
Alli przysięgła sobie, Ŝe nie będzie płakać, ale płakała i wycierała ręką łzy
Najprawdopodobniej jest więc nadal bezpieczna.
- Ta-ta.
reszty miasta, można było dostać się do niej jedynie wąską
Pochylił głowę, w duchu przyznając jej rację. Podszedł do balustrady i popatrzył w zadumie na wał przeciwpowodziowy po drugiej stronie szosy.